W pozytywnym sensie („dobry” legalizm) oznacza postawę szacunku dla
prawa i zasadę praworządności prawnej, zgodnie z którą jednostki i organy
władzy mogą działać jedynie na podstawie i w ramach norm prawnych.
W negatywnym sensie („zły” legalizm) jest kojarzony ze „ślepym”
kierowaniem się „literą prawa”, bez względu na dobro ludzi i wskazania
zdrowego rozsądku. „Zły” legalizm polega na ocenie słuszności czynu
jedynie ze względu na jego „wygląd” – na to, czy czyn lub jego wytwór
ma określone fizyczne parametry. W pracy niniejszej „legalizm” ma inne
– metodologiczne znaczenie. Oznacza metodę oceny zachowań przez
pokazanie, że są zgodne lub niezgodne z normami należącymi do prawa
lub z niego wynikającymi. W takim określeniu kryje się założenie: metoda
nie uwzględnia innych założeń normatywnych niż te, które zostały
wprost wyrażone w prawie lub które z niego wynikają. Więc w praktyce
metoda wymaga, by traktować prawo tak, jakby było wartością wewnętrzną.
J.F. Jacko (2018) Etyka ekspresji.
W/In G. Habrajska (Red./Ed.), Etyka w komunikacji (pp. 79–101). Łódź: Primum Verbum, s. 82.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz